اصلا نمی فهمم چه حکمتیه که هر چی آدم خوب و با سواد و بزرگه یکی یکی دارن از این جهان رخت می بندن...ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش**بیرون کشید باید از  این ورطه رخت خویش

چهلم حاج آقا تهرانی گذشت و این بار نوبت حاج آقا خوشوقت شد. استاد اخلاقی که هر چند ایشونو از نزدیک زیارت نکرده بودم ولی دورادور با درس و بحثشون آشنایی داشتم و می دونستم اخلاق دست پرورده هاشون رو که رنگ و بویی از ایشون رو به همراه داشت...حیف و صد حیف! دومین کسی که حسرت دیدارش بر دلم موند بعد از آقای بهجت....خدایش بیامرزد و انشاالله که شفاعت ایشون شامل حال ما هم بشه که از ایشون دور بودیم و ....