چه حس و حال عجیب و دوست داشتنیه وقتی یه شب داری با "آقا جانت" حرف می زنی و اشک میریزی که دلم تنگ شده می خوام بیام پابوست...صبح روز بعد بری دانشگاه و روی برد بخونی که امور فرهنگی اردوی مشهد ثبت نام می کنه.....چه حس نابیه وقتی می دونی توی ذخیره ها ثبت نام شدی چون فقط تعداد محدودی رو قراره ببرن و تازه قرعه کشی هم می کنن...چند نفری انصراف بدن و اسم تو بیاد توی لیست اصلی! چه حس زیبایه وقتی که خانه و خانواده و درس و دانشگاه رو بی خیال میشی...دو هزار کیلومتر رو با قطار طی می کنی( در حالیکه زیاد از قطار خوشت نمیاد) در برف و سرما عازم " مشهد الرضا" میشی و همه ی سختی ها و دلتنگی ها رو به جون می خری چون قراره به زیارت" آقا جان عزیزت" بری.........
+ این عکس حکایت می کنه همون سفر مجردی و زیبا و به یاد ماندنی من رو به مشهد مقدس....سفری که جور شدنش یه معجزه بود..." معجزه ی رضوی"
+ آقای امور فرهنگی روز آخر سفر گفت که برنامه ی این سفر تا مرز کنسلی پیش رفته به دلیل کمبود بودجه و مشکلات ریز و درشت...ولی کارا به مدد خدا و "آقا جان" چنان جور شده که هنوز انگشت بر دهانم!
+ همه چیز عالی و ایده آل بود و یک دل سیر زیارت کردیم...در طی چند روزی که اونجا بودیم ...صبح و ظهر و شب مهمان "آقا جانم" بودیم......
+ "آقا جان " در این سفر حسابی بنده نوازی فرمودن...یک روز که برای نماز صبح به حرم رفته بودیم شنیدیم که اگه نماز رو در رواق " صحن غدیر" بخونیم ممکنه از گلهای ضریح مطهر که بعد از تعویض روزانه بین زائر ها توضیع میشه بهره مند بشیم......جمعیت زیادی در رواق جمع شده بودن و ما امیدی به دستیابی گل مطهر نداشتیم.....ولی...ولی! آقا جان بخشنده و مهربان من از گلبرگهای زیبای ضریحش ما رو بهره مند کرد.....در پوست خود نمی گنجم!
+آقا جان مهربانم....................................................................................................................................................................................
[ جمعه 90/10/23 ] [ 2:59 صبح ] [ "مهربان" ]
